Echt weer thuis

Hallo allemaal!
Nu het afsluitende stukje van mijn verblijf in Italië, (nou ja in 2009 dan…. Gheghe.)
Nu er een eind aan mijn tijd in Bra gekomen was, wilde ik in anderhalve week graag nog wat van Italië zien. Het kwam precies goed uit dat Pa, Do en Chris, zich in Toscane bevonden. Eerst was het de bedoeling geweest dat ze mij op de terugweg op zouden halen. Maar door de toch wat tegenvallende afstand en de planning voor de terugweg, heb ik besloten een auto te huren. Het mooie was namelijk dat ik deze huurauto ook ergens anders af mocht leveren! Dat kwam mooi uit want zo kon ik alle spullen die ik over het afgelopen half jaar verzameld heb, daarin laden en meenemen op mijn roadtrip. Met als eindpunt Buon Convento. Zo kon ik toch meerijden naar Nederland, maar wel eerst zelf op pad.
Vanuit het huis van de ouders van Daniela, heb ik een tweepersoons tent gereserveerd op een familie camping in San. Vincenzo aan de kust zo’n 30-35 kilometer onder Pisa. Familiecamping klinkt erg, én dat is ook zo! Maar ik dacht in mijn eentje kan ik beter een drukke camping hebben, waar er al een tentje met een bedje staat.
Op maandag heb ik alle spullen in FIAT punto gepropt, met hulp van Callum, die er gelukkig nog was! Ik heb afscheid van mijn collegaatjes genomen en daarna reed ik het lange stuk naar San. Vincenzo. Ik ben echt wel zo’n 5 uur onderweg geweest, maar ik heb genoten van het scheuren op de snelweg, de uitzichten en de staande koppen koffie onderweg.
Ik had het weekeind al een sms-je naar mijn vriendinnetje Heleen gestuurd (die in Perugia woont voor 3 maanden) dat er nog een bedje vrij was in mijn tent en zij besloot ook te komen. Nadat ik had ingecheckt op de camping en de weg naar het tentenkamp wist heb ik haar in San. Vincenzo van het station gehaald. Wat een grap! We hadden een tentje tussen de Roemeense werklui. Het was een mega-camping voor gezinnen en je moest toch wel opletten wat je zei, omdat het overgrote deel Nederlands sprak :). Maar we hebben het er top naar ons zin gehad. We zaten namelijk aan een prachtige kust waar je ongestoord lekker rustig op het strand in de zon kon liggen (de rest zat namelijk in het zwembad van de camping). We hebben leuke animatiemensen leren kennen. Én we werden weer eens 19-23 geschat. Ze dachten dat we bij het animatieteam werkten. Waarschijnlijk omdat we toch een beetje misplaatst waren als stel van 26 en 27 daar. Tja we blijven kleintjes hé….
Na twee nachten ben ik samen met Heleen naar Pisa gereden, waar we samen een pasta met mosselen en vongole gegeten hebben.
Vanuit daar ging Heleen naar de Cinque Terre en voor mij was het tijd op Steef van het Vliegveld t vliegveld te halen. Steef is een collega uit de tijd dat ik stage liep bij de Gemeente van Amsterdam en heeft ook een aantal jaren geleden een taalcursus gevolgd in Perugia. Mede door hem ben ik juist daar aan mijn Italië avontuur begonnen. Hij kon een halve week ertussenuit en besloot mij op te komen zoeken, zo had ik weer een nieuw reismaatje voor in Toscane.
We hadden helemaal geen plan en zijn gaan rijden richting Siena. Onderweg hebben we verschillende dorpjes bekeken, waar Steef (als het de moeite waard was) uitbundig de beschrijving voorlas uit zijn Gouden ANWB boek. En belanden de eerste nacht op een prachtige camping in San Gimignano. Ondanks dat steef achteraf dacht dat het echt wel in zijn handbagage had gepast, hadden we geen tentje bij ons. We hebben daarom geslapen in een vreemdsoortig huisje, maar wel van alle gemakken voorzien. We hebben gauw boodschappen gedaan en steef heeft zijn befaamde spaghetti Alio é Olio (zonder Olio want die waren we vergeten te kopen) zo goed als dat ging gemaakt. De volgende dag was het tijd voor San Gimignano, prachtig door de typische Toscaanse hoge verdedigingstorens, die elke familie steeds hoger wilde bouwen. Er zijn er in tegenstelling tot alle andere steden in Toscane, daar 14 torens bewaard gebleven en gerestaureerd en geeft een prachtige uitstraling. Toen werd het ons een beetje te heet en hebben we onze zwemkaartjes van de camping toch nog gebruikt. Daarna zijn we naar Siena vertrokken. We hebben heerlijk zitten kletsen op het Piazza il Campo midden in Siena, zodat we veel te laat aankwamen bij het paradijsje waar Pa en Do en Chris zaten. Op een berg, op het platteland van Buon Convento, met uitzicht op Siena in de verre verte. Daar hebben we gezellig met z’n allen gegeten en gedronken en mochten we blijven overnachten. Toen iedereen moe en voldaan ging slapen, hebben wij onze handdoeken gepakt en hebben een nachtelijke duik onder de sterrenhemel in het zwembadje gedaan.
Ik heb de zware spullen daar achter gelaten en vertrok met Steef voor nog een dagje naar Siena. Daar hebben we aan het eind van de dag de auto weggebracht en gingen naar het station. Het was mijn bedoeling om vanuit Siena naar het nu niet meer al te verre Perugia te komen. Ik wilde als afsluiter graag nog een keer terug naar de plek waar ik begonnen was. Niet wetend dat er maar één bus per dag gaat…
We hebben besloten om samen naar Florence te gaan en daar de nacht door te brengen. “Florence by night” was leuk en we zijn terecht gekomen bij een vriendelijk stel dat niet alleen kamers verhuurde, maar ook gelijk allerlei contacten hadden zoals een toprestaurantje en een nieuw onderkomen voor Steef, die daar nog tot zijn terugkeer op maandag wilde blijven.
Ik heb de volgende dag afscheid genomen van Steef en ben met de trein naar Perugia gegaan en heb bij Heleentje in haar studentenhuis mogen vertoeven. Er was een enorm Jazz festival en ik heb het er super naar mijn zin gehad. Heleen en haar huisgenootje Machteld hebben zelfs een Nederlandse FEBO-avond georganiseerd, met eigengemaakte kroketten! Het was ‘s avonds als vanouds: Thuis indrinken tijdens het eten, dan eerst naar de kroeg Merlins en dan dansen bij Domus. Alsof ik niet weggeweest was. Alleen was de temperatuur nu heerlijk en sierde de super leuke Jazz de stad. Een goede afsluiter. Met de trein ben ik weer naar Siena gegaan en hebben Pa, Do en Chris mij opgehaald. Een dag aan het zwembad, wijn en olie voor een heel jaar kopen en proberen alle spullen in de auto te proppen. Het is gelukt! We gingen alleen wel als een stuiterbal over de snelweg. Na een stop bij mijn jarige tante in Zwitserland kwamen we dan donderdag echt thuis in Overveen.
Nu alles is opgeruimd en uitgezocht kan het Nederlandse leven weer beginnen. Ik ben toe aan het hoge Nederlandse tempo en wil dan ook niets liever dan gauw de scriptie afronden en eindelijk het papiertje in handen hebben. Als het goed is heb ik volgende week een goede studieplek en kan het weer lóós gaan!

Lieve mensen bedankt voor jullie berichtjes elke keer, ik hoop tot gauw hier in Nederland!!

Dikke kus Janne